Mijn naam is David, 23 jaar oud en geboren in Rotterdam. Ik heb drie prachtige zoons; Romano Emilio (3 jaar), Elijah Valentin (2 jaar) en de jongste is Miklo Luciano. Hij is 6 maanden oud. 

Vader zijn betekent voor mij dat ik er ben voor mijn kinderen en ze ondersteun. Ik kom zelf uit een moeilijk gezin, het is niet altijd even makkelijk geweest. Als ik iets verkeerds deed dan werd er niet gepraat, maar een mep uitgedeeld. Toen ik zelf vader werd heb ik besloten dat anders te doen. 

Mijn kinderen mogen alles doen van mij. Ze mogen spelen en dingen ontdekken! Als ze iets doen wat niet mag of gevaarlijk kan zijn, dan roep ik ze bij me en vertel ze wat goed is en wat niet. Ik probeer het ze uit te leggen. Ik geef ze zo goed mogelijk advies en zal dat altijd blijven doen. Maar uiteindelijk zullen ze later hun eigen keuzes maken. Ik wil ze leren dat ze verantwoordelijk zijn voor zichzelf en  voor wat ze doen. 

Mijn drie kinderen zijn mijn alles. De jongste is altijd vrolijk. Echt de vrolijkste van de drie. De middelste poept ongelooflijk veel! De luiers zijn niet aan te slepen. Hij laat de hele dag door scheetjes. Daarom noemen we hem onweer. 

Mijn oudste zoon geeft mij heel veel troost. Mijn moeder is dit jaar overleden en we missen haar, als gezin, heel erg. Romano heeft haar nog heel bewust meegemaakt. Soms komt hij bij  me en dan kijken we samen in haar bijbel en vertel ik hem over het Paradijs. Hij begrijpt dat dan ook en het geeft hem rust. En mij heel veel troost. 

Op vaderdag maken mijn vriendin en mijn zoons mij wakker met ontbijt op bed. Dan gaan we samen eten, maken filmpjes en gaan dansen of zingen! Ik hou van zingen en mijn oudste zingt altijd met mij mee.

Ik durf mezelf wel een schouderklopje te geven. Ik herken heel veel van mijzelf in mijn zoons. Heel bizar om dat te zien! Ik zie ook dat ik iets heel moois kan creëren in deze wereld. Op een andere manier dan dat ik heb meegemaakt. Als vader ben ik dan heel erg trots!

Bied jongeren perspectief. Geef met Vaderdag de Heilige Boontjes “Vader Mok”!